با سلام دوباره به شما عزیزان،
عزیزان نجات یک مسئله ایمانی هستش در مسیحیت. مسئله "انتخاب برای برگزیدگی" از طرف خود انسانها است و نه انتخاب مردم توسط
خدا. در نظر خدا هیچ انسانی برای "نجات پیدا
کردن" بر دیگری برتری ندارد. چونکه او همه را برای نجات برگزیده و
برای همین هدف بود که پسر یگانه خودش را داد. خواهش کنم حال به این آیات توجه کنید:
" هر كه به وي ايمان آوَرَد، به اسم او آمرزش
گناهان را خواهد يافت. " اعمال باب 10 آیه 43
" هر كه به او ايمان آورد خجل نخواهد شد " رومیان باب 10 آیه 11
" هر كه ايمان دارد كه عيسي، مسيح است، از خدا
مولود شده است؛ "
رساله اول یوحنا باب 5 آیه 1
" و هر كه به من ايمان آورد، تا به ابد نخواهد مرد.
" انجیل یوحنا باب 11 آیه 26
" تا هر كه بر او ايمان آورد، هلاك نگردد بلكه حيات
جاوداني يابد. " انجیل یوحنا
باب 3 آیه 16
" من نوري در جهان آمدم تا هر كه به من ايمان
آوَرَد در ظلمت نَمانَد. و اگر كسي كلام مرا شنيد و ايمان نياورد، من بر او داوري
نمي‌كنم زيرا كه نيامده‌ام تا جهان را داوري كنم بلكه تا جهان را نجات بخشم. هر كه
مرا حقير شمارد و كلام مرا قبول نكند، كسي هست كه در حقِّ او داوري كند، همان
كلامي كه گفتم در روز بازپسين بر او داوري خواهد كرد. " انجیل یوحنا باب 12 آیات 46 تا
48
تمامی عبارات منظور "هر که" که در آیات فوق آمده اند. به این معنای میباشند که
هر کس بدون توجه به این که چه کسی هست، بسته به اینکه ایمان بیاورد یا نه، نجات
خواهد یافت و یا این نجات را دریافت نخواهد کرد. اگر شخص ایمان بیاورد همانطور که
خواست و انتخاب خداست، نجات خواهد یافت. ولی اگر شخص انتخاب کند که ایمان نیاورد،
نجات هم نخواهد یافت. به همین سادگی است.
به طور خلاصه باید بگویم : دو نوع دیدگاه برای
انتخاب وجود دارد. دیدگاه اول میگوید: انتخاب به این بر می گردد که کسی را نسبت به
کس دیگری انتخاب کردند. به عبارت دیگر: من تو را بجای کس دیگری انتخاب می کنم. در
این رابطه و طبق تعلیم "از قبل انتخاب شدند"،
خدا ما را برگزید و دیگران را رد کرد. او در تقدیر ما مسیحیان نجات را گذاشت و در
تقدیر بقیه نجات را قرار نداد. در این دیدگاه بقیه برگزیده نیستند. که با بررسی
آیات کتاب مقدس میشود این سوال را بیان کرد:
آیا این دیدگاه می تواند صحیح باشد؟ مسلما پاسخ خیرمیباشد،
زیرا طبق تک تک آیاتی که قبلاً مطالعه کردیم خواست و اراده خدا این است که همه نجات یابند. او برای همین هدف یعنی "نجات همه انسانها" پسرش را داد. و این دیدگاه دوم
میباشد.
شاید بعضی ازعزیزان بگویند که در رساله افسسیان باب اول آیات 3 تا 7 میگوید: ("متبارك باد خدا و پدر خداوند ما عيسي مسيح كه ما را
مبارك ساخت به هر بركت روحاني در جايهاي آسماني در مسيح. چنانكه ما را پيش از
بنياد عالم در او برگزيد تا در حضور او در محبّت مقدّس و بي عيب باشيم. كه ما را
از قبل تعيين نمود تا او را پسر خوانده شويم بوساطت عيسي مسيح برحسب خشنودي اراده
خود، براي ستايش جلال فيض خود كه ما را به آن مستفيض گردانيد در آن حبيب. كه در وي
به سبب خون او فديه يعني آمرزش گناهان را به اندازه دولت فيض او يافته ايم.")
پس به چه معناست؟
در پاسخ به این عزیزان باید گفت: این
آیات به این معنا نیست که ما نسبت به
دیگرانی که برگزیده نشده اند، برگزیده شدیم. بلکه یعنی ما
برای نجات انتخاب شدیم. خدا وقتی فرزندش را داد همین برگزیدگی نجات را برای
دیگران هم انجام داد. وقتی می گویم "برگزیده"
به هیچ وجه بدین معنا نیست که اینها نسبت به آنها که رد شده اند، برگزیدگانند. چنانکه
در مثال نیت متخصص اشاره کردیم. او به عنوان یک متخصص دوست دارد که همه بیماران شفا پیدا کنند. خدا
مطمئناً ما ایمانداران را برگزیده ولی نه نسبت به کسانی که انتخاب نشده اند.
عزیزان باید توجه داشته باشند که خدا اشخاصی را که باید نجات یابند گلچین نمی کند. اگر گلچین کند، او ظاهرنگر خواهد بود. که اصلاً اینچنین نیست و حاشا از
خدای محبت.
" في الحقيقت يافته ام كه خدا را نظر به ظاهر
نيست" اعمال باب 10 آیه 34
هللویاه بر نام خداوند، چرا که او برای هرکس که او را بطلبد پدر خواهد بود. در حقیقت او در جستجوی انسانهایی است که او را
می طلبند تا خود را بر آنها آشکار کند.
"خداوند از آسمان بر بني‌آدم نظر انداخت تا ببيند
كه آيا فهيم و طالب خدايي هست. "
مزامیر باب 14 آیه 2
" ليكن اگر از آنجا يهوه خداى خود را بطلبى، او را
خواهى يافت، بشرطى كه او را به تمامى دل و به تمامى جان خود تفحص نمايي. " تثنیه باب 4 آیه 29
عزیزان وقتی کسی خدا را می طلبد و واقعاً می خواهد که او خود را برایش مکشوف
سازد، خدا قطعاً خود را ظاهر خواهد کرد.او کسی است که شخص را به خود جذب خواهد
کرد. اما این چیزی نیست که خدا بخواهد فقط برای آن شخص انجام دهد. چیزی که خدا
برای هرکه او را بخواند، انجام خواهد داد. خدا به
دنبال کسانی است که او را بطلبند و کسانی که او را با تمامی دل بطلبند، وی را
خواهند یافت.
این اتفاقی نیست که گاهی برای بعضی فقط رخ دهد. بلکه قانونی است که توسط خدا برای
جمیع بنی آدم خواسته شده است. وقتی شخصی خدا را از ته دل فرا میخواند، او مطمئناً
ظاهر خواهد شد و شخص را به خود جذب خواهد کرد. به همین جهت است که ما باید انجیل
یوحنا را بفهمیم که می گوید:
"كسي نمي‌تواند نزد من آيد، مگر آن كه پدري كه مرا
فرستاد او را جذب كند"
انجیل یوحنا باب 6 آیه 44
متاسفانه بعضی از عزیزان با معلومات ابتدای
از کتاب مقدس می گویند: "در این آیه همه چیز بر عهده خداست. اگر خدا بخواهد،
شخص را به خود جذب می کند و اگر نخواهد این کار را نمی کند." تفسیر این آیه
بدین شکل، خدا را ظاهر نگر می کند و مرگ مسیح و نجات
برای همه را رد می کند. خدا کسانی را که به خود جذب می کند گلچین نمی
کند. بلکه او خود را به هر که در طلبش باشد نشان خواهد داد. این قانونی الهی است
که خدا آنرا قرار داده است.
حال باید دید که مسئولیتهای
خدا و ما در این رابط چیست؟ مطمئناً خدا مهمترین نقش را در نجات دارد. اما
ما هم مسئولیتی داریم و خدا در این رابطه نقشی نیز به ما داده است. دوم قرنتیان 5: 18-21 بسیار واضح نقش ما را در مصالحه با
خدا بیان می کند. از عزیران خواهش میکنم به ایات مربوطه توجه کنند:
" و همه چيز از خدا كه ما را بواسطه عيسي مسيح با
خود مصالحه داده و خدمت مصالحه را به ما سپرده است. يعني اينكه خدا در مسيح بود و
جهان را با خود مصالحه مي داد و خطاياي ايشان را بديشان محسوب نداشت و كلام مصالحه
را به ما سپرد. پس براي مسيح ايلچي هستيم كه گويا خدا به زبان ما وعظ مي كند. پس
بخاطر مسيح استدعا مي كنيم كه با خدا مصالحه كنيد. زيرا او را كه گناه نشناخت، در
راه ما گناه ساخت تا ما در وي عدالتِ خدا شويم. " دوم قرنتیان 5: 18-21
خدا با دادن پسرش جهان را با خود مصالحه داد. با این گفته اکنون راه به سوی
خدا باز است.بله عزیزان، درب بسوی خدا باز است ! چرا که او، "شخصی را که گناه
نمی شناخت در راه ما گناه ساخت تا ما در او عدالت خدا بشویم !" گفتن این چیز
ها به مردم مأموریت مصالحه دوباره است. این مأموریت بر عهده کیست؟ مسلما بر عهده ما ایمانداران
است. این مسئولیت بر عهده ماست که به مردم اطلاع دهیم. چرا که ایمانداران سفیران مسیح هستند.
عزیزان اگر به رساله اول قرنتیان 3:
5-6 مراجعه کنیم میتوانیم مسئولیتهایمان را واضحتر بدانیم.
" پس كيست پولس و كيست اپلس؟ جز خادماني كه بواسطه
ايشان ايمان آورديد و به اندازه اي كه خداوند به هر كس داد. من كاشتم و اپلس
آبياري كرد لكن خدا نموّ مي بخشيد. "
اگر خوب به آیه توجه کنیم میبینم که خدا مهمترین نقش را ایفا می کند. یعنی نقش رشد
دادن و نمو کردند. اما کسی باید دانه را بپاشد و کسی
هم باید آبیاری کند. کسی که باید دانه بپاشد و آبیاری کند کسی غیر از
خداست، این کارها به ایمانداران محول شده است. در آیاتی که خواندیم، این مأمورین
یعنی ما هستیم که مأموریتی مصالحه را بر عهده داریم. آیه به ما نمی گوید: خدا کاشت، خدا آبیاری کرد و
خدا رشد داد. انسان هایی در این امور دخالت داشتند که خدا مأموریت هایی به آنها
داده بود. انسان هایی که گفتند: "خدا حاضر است، با او مصالحه کنید." و
به محض اینکه آن شخص خدا را طلبید، خدا با وی ملاقات می کند و وی را به خود جذب می
نماید. انسان هایی هم مثل اپلس بوده اند که دانه هایی که در قلب مردم بود را
آبیاری کردند.
عزیزان به عبارت " به واسطه ایشان" در آیه توجه کنند: (به واسطه ایشان ایمان
آوردید") منظور از این سخن که به واسطه ایشان ایمان آوردید، پولس و اپلس است. ایشان نقش هایی که خدا بهشان داده بود
را انجام دادند. (نقش های واسطه – مأموریت مصالحه – سفیران مسیح
– و نقش کاشت و آبیاری)
حال تصور کنید ما بگوییم خدا حاضر است
و او خود را ننمایاند.
آیا آن شخص با خدا ملاقات خواهد کرد؟ هرچقدر هم که شخص بخواهد، او را نخواهد دید. اما خدا جذب را انجام می دهد و
ظاهر می شود و نقشش را انجام می دهد. برای همین است که وقتی یوحنا می گوید "هیچ کس نزد پدر نمیاید اگر پدر او را جذب نکند"، درست
می گوید. اگر خدا خود را ننمایاند و رشد ندهد، من و شما می توانیم هرچه می خواهیم
بکاریم و آبیاری کنیم، اما هیچ چیز حاصل نمی شود. ولی خدا خود را می نمایاند، جذب می
کند و رشد می دهد. سوال اینجاست که:
آیا ما نقشمان را ایفا می کنیم؟ و یا مأموریت مصالحه که بر عهده ماست را
انجام می دهیم؟ و یا
کاشت و آبیاری می کنیم؟ آیا
این آیه که می گوید "به تمام عالم برويد و جميع امتها
را به انجيل موعظه كنيد. " را انجام می دهیم؟ اینها کار های خدا نیست، بلکه نقش هایی است که به
ما محول شده است.
پس باید گفت: تعلیمی که در بعضی از
کلیساها متاسفانه داده میشود و میگوید: خدا
بعضی را نسبت به بعضی دیگر که انتخاب نشده اند، برگزیده، تعلیمی بسیار ساده و در
عین حال بسیار و خطرناک و غلط میباشد. انتخاب و اراده خدا این است که همه نجات
یابند و با حقیقت آشنا شوند. اگر همه منتخب خدا هستند، پس برگزیدگی چیست؟ نجات یافتن و یا نیافتن بسته
به چیزی است که شخص به آن ایمان دارد. اگر شخص ایمان بیاورد، نجات خواهد یافت. و
اگر ایمان نیاورد، نجات را هم دریافت نخواهد کرد. آیا خدا هم نقشی در این میان دارد؟ در پاسخ به این سوال باید گفت آری مهمترین نقش را خدا داراست. پس از اینکه کسی، خدا را
به قلبش دعوت می کند تا خود را بر او بنمایاند، خدا این کار را می کند و وی را به
خود جذب می کند. این همان جذب کردن پدر است که مسیح راجع به آن صحبت میکنم. هرکس
که خدا خود را بر او مکشوف کرده، می فهمد که من چه می گویم. این مکاشفه خدا چیزی نیست
که گاهی انجام دهد، بلکه چیزی است که او طبق کلامش متعهد به انجام آن است. کلام
خدا می گوید، هرکس که او را قلباً بطلبد وی را خواهد یافت. وقتی کسی واقعاً خدا را
بطلبد، او حتماً خود را بر آن شخص آشکار میکند.
در مورد ما ایمانداران هم باید بگویم:
خدا به ما مأموریت مصالحه دوباره، خدمت
کاشت کلام و آبیاری آنرا داده است. خدا رشد را انجام می دهد. یعنی (جذب به خودش) اما کاشت و آبیاری، شناساندن خدا به مردم و
مأموریت مصالحه به ما واگذار شده است. تعلیمی که می گوید: خدا افرادی خاص را
انتخاب کرده و در نتیجه تعدادی را نیز برای فرستادن به جهنم انتخاب کرده، تعلیمی
بسیار دردناک و غلط میباشد و متاسفانه کسانی را که به مسیح ایمان آوردند به بی
راهه برده، و باید گفت ایشان در خواب
روحانی رفتند چرا که می گویند خدا هرکه را که بخواهد نجات می دهد. این درست نیست.
عزیزان همه ما مسئولیت هایی داریم. موعظه کلام و پیدا کردن برادران و خواهران
گمشده .....همه و همه بر عهده ماست. مسئولیت
ما این است که به گمشدگان بگوییم. بیاید به نزد خدای محبت. مسئولیت ما این
است که پدر را به آنها نشان دهیم. تا جایی که به پدر مربوط است، او با تمام دل
آنها را می خواند! او برای آنها همان بهایی را پرداخت کرده که برای ما پرداخته است
و با همان آغوش بازی که منتظر ما بود، منتظر آنها هم هست.
برادر شما کشیش یوحنا
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر